Tuesday, May 31, 2011

"Dipeluk Anjing" - Haih!

"Kakak ingat lagi tak, kakak kena peluk ngan anjing?", tanya mama secara tetiba. Mana boleh lupa oh, fara dah tadika dah pun masa peristiwa tu jadi. Masa tu fara cakap kat abah, fara nak main basikal kat lorong tepi rumah fara ni. Abah bagi fara main tapi dengan syarat kat lorong sebelah ni je, tak boleh pergi jauh-jauh. Fara pakai basikal yg tayar empat warna-warni tu. Hoho. Tengah elok-elok wat wikang (nampak beno nipunye), fara nampak ada la sekor anjing spesies Mr. Loba Loba. Fara stop la kat tepi, bagi laluan kat Mr. Loba Loba. Ingat betul la dia nak lalu dengan aman, tetiba dengan rangginya dia nak datang kat fara. Fara pun apa lagi, tergesa-gesa la nak kayuh basikal. Mungkin Mr. Loba Loba pernah jadi johan acara lumba lari 100 meter, maka sebelum sempat fara beredar, Mr. Loba Loba tanpa rasa bersalah melabuhkan punggungnya kat tayar belakang basikal fara. Fara tak tahu nak buat apa, fara jerit panggil abah, "abah! abah! abahhh!" Fara nangis, Mr. Loba Loba dah cakar-cakar pinggang Fara. Sakit! Ada jiran yg nampak, tapi tak tolong pun. Fara jerit lagi panggil abah kuat-kuat. Abah terkejut nampak anjing kat belakang fara, cepat-cepat abah datang tolong fara. Abah bawak kayu. Abah buat ape tah kat anjing tu, anjing tu lari. Abah cepat-cepat tarik basikal fara masuk dalam rumah. Abah suruh fara masuk bilik air. Pastu, fara pun kena samak. Calar balar pinggang den. Nasib baik takde tinggal parut. Nasib baik jugak fara tak cedera parah ke apa, terima kasih ya Allah, terima kasih abah :)




Frazzo: Mr. Loba Loba adalah spesies anjing yg ranggi, rambut berjurai-jurai menutup mata. Haih!

Sunday, May 22, 2011

Erkk..Ingat Sampai Tandas Dah!

Ni cerita lawak bagi satu family fara. Bila cerita balik, terkekeh-kekeh dorang gelak. Masa tu fara dah besar sikit, mungkin dalam tingkatan satu. Kitorang bercuti kat Kedah. Nak dijadikan cerita, satu malam tu kitorang baru lepas pergi makan, nak balik hotel semula. Jalan sesak pulak, terkandas dalam kereta. Boleh pulak time macam tu terase nak buang air kecik. Abah pun cakap sabar la kak, sampai hotel nanti pergi cepat-cepat masuk tandas. Sabar punya sabar, fara pun tertidur dalam kereta.

Yang syoknya, fara MIMPI fara jumpa tandas. Happy je rasa. Fara pun masuk la tandas tu nak tunaikan hajat. Siap test paip air lagi, tengok ada air ke tak. Entah macam mana pulak, abah fara masuk sekali tandas tu. Ek eh..... Bahu fara ditepuk-tepuk. Abah cakap, "Kak, apa kak nak buat tu?". "Jangan la kacau, orang nak ken**ng ni". Kali ni, pipi pulak ditepuk. "Kak, tandas belum sampai lagi". Fara tersedar. Fara bukan lagi dalam kereta, tapi dah kat tempat parking hotel, depan fara ada kereta kancil. Masa tu fara dah nak londeh seluar. "Erkk..Kak ingat dah sampai tandas dah". Aduh, malunya fara! Astaghfirullahalazim. Macam mane pulak boleh jadi sampai macam ni. Mama fara, adik-adik fara masa tu dah gelak gile-gile dah. Fara cepat-cepat ambil kunci dari abah, naik bilik hotel dulu. Dalam pada nak naik lif tu, tergelak fara sorang-sorang. Malunya!!!

Mama fara cerita balik. Masa tu dah sampai parking hotel, abah kejut la fara, nak bagi kunci suruh naik bilik dulu. Tiba-tiba fara bukak pintu terus menonong-nonong pergi kat kereta kancil depan kereta abah fara. Fara siap nak londeh seluar dah. Nasib baik abah cepat halang. Abah tepuk-tepuk pipi fara. Mama fara ngan adik-adik dah geli hati, terus ketawa dekah-dekah. Mama cakap nasib baik dalam kereta kancil tu takde orang. Yup, memang nasib baik. Kalau tak......



Frazzo: Jangan la jadi macam ni lagi pasni, or even worst from this. Malu tahu? Huhu

Monday, May 16, 2011

Terima Kasih Cikgu :')

Sempena Hari Guru ni, fara nak tulis tentang cikgu yang sabar layan kerenah fara yang mengada-ngada betul masa kecik. Terima Kasih CIKGU!

Masa tu fara darjah satu. Biasalah budak-budak kan, mesti main kejar-kejar la, main tiang la, nyorok-nyorok la sebelum tunggu loceng bunyi nak masuk kelas. Tengah dok berkejar-kejaran, boleh pulak fara tak fikir panjang pergi pijak rumput yang penuh lecak. Kononnya guna 'shortcut' la supaya dapat tangkap kawan fara. Akhirnya, diri merana. Kenapa? Sebab fara jatuh kat lecak tu. Aduh! Yang tak best lagi, kalau lecak tu air biasa je takpe, ni warna coklat keemas-emasan. Mati la. Dah la semalam cikgu cakap pakaian mesti kemas. Dah jatuh pulak, habis kotor semua dengan lecak. Kalau kasut je takpe, sebab selalu ambil pemadam papan putih, tepek-tepek je kat kasut. Hehe. Masa tu fara salahkan kawan fara, kononnya sebab nak kejar dia punya fasal la. Gaduh la kejap. Haha. Loceng bunyi, terus semua masuk kelas. Fara masuk jugak kelas, tapi duduk diam-diam je kat kerusi. Cikgu belum masuk tapi fara dah takut, yelah, meja sebelah meja cikgu je (masa tu meja cikgu kat belakang). Bila cikgu masuk, semua kena bangun ucap selamat. Fara tak bangun. Masa tu dah berjurai-jurai air mata. Cikgu tanya kenapa, fara terus bangun, cikgu terkejut tengok baju. Fara mintak maaf kat cikgu sebab tak dapat pakai kemas-kemas. Cikgu pun pujuk la fara jangan nangis dah. Cikgu terus bawak fara pergi bilik guru, bagi baju kurung stok sekolah (fara pakai uniform skirt masa tu). Fara pun pakai jelah walaupun agak besar sikit. Hoho. Terima kasih Cikgu Hashimah :)

Ada jugak yang masa fara muntah tu, dah darjah dua dah. Maaf sebab susahkan cikgu yang tengah syok mengajar. Jadi satu kerja pulak bila cikgu cedok batu kecik-kecik nak cover muntah tu kat lantai. Mungkin masa tu stor tempat taruk mop tandas berkunci kot. Fara takkan lupakan peristiwa tu. Terima kasih Cikgu Rohana :)



Frazzo: Selamat Hari Guru buat semua yang menjadi tenaga pengajar. Kepada cikgu-cikgu yang pernah mengajar fara di Tadika Melody, SK Taman Muda, SMK Pandan Mewah dan juga pensyarah-pensyarah sekarang, terima kasih di atas ilmu-ilmu yang dicurahkan. Tanpa cikgu, siapalah fara :)

Sunday, May 15, 2011

''Mek Rajin''

Hari ni memang mood betul-betul nak menulis. Kebetulan tengah berangan sorang-sorang teringat pulak fasal 'mek rajin'. Haha. Macam ni kisahnya, masa tu umur fara ... alamak, tak ingat pulak. Takpe la, abaikan ye. Fara waktu tu makan nasi lauk kari ayam. (Kari.. my feveret!) Dah habis makan, baru perasan mungkin lauk tu tertumpah kot, ada la kesan dekat karpet. Mula-mula tu ingat nak biar je, tapi agaknya hati tengah suci masa tu, cakap la jugak kat arwah nenek angkat fara. Arwah suruh ambil cebok dengan berus, sental sikit kat kesan tu. Fara pun pergi la buat apa yang disuruh. Lepas tu, arwah cakap kat fara, beliau nak pergi rumah jiran kejap. Beliau suruh fara tengok-tengokkan adik tu sekali. Agaknya otak cetek lagi masa tu, sental punya sental, tiba-tiba terfikir, kenapa la arwah suruh guna air dalam cebok je, sikit sangat, baik guna air dalam baldi. Fara pun ambil la baldi dalam bilik air terus fara simbah kat karpet. Yang bestnya, basah satu ruang tamu. Tapi masa tu macam tak bersalah je rasa, siap boleh menyanyi-nyanyi sambil sental terus satu karpet. Adik fara pun join sekali. HAHA! Bila arwah nenek angkat fara balik, astaghfirullah, kecoh habis. Arwah tarik telinga fara sambil membebel-bebel. Aduh! Arwah suruh tarik karpet tu sidai kat pagar. Berat la pulak karpetnya. Tapi gunakan jugak kudrat yang ada. Masa tu jiran-jiran depan tengah borak-borak kat buaian, terus tanya, kenapa ni, arwah pun cakap la, 'mek rajin' ni punya kerja la, orang suruh sental sikit, habis satu karpet di sental. Adeh, malunya rasa. Pastu fara kena mop lantai. Agaknya arwah tengok fara dah tak larat, arwah pulak yang mengemop. Hoho.



Frazzo: Mungkin ada yang terfikir kenapa nenek angkat. Yes, i do have adopted family. When my parents go to work, they send me to their house. ;)

Lari Dari Rumah?

Masa tu umur fara baru 6 tahun. Mula-mula fara dengan kawan tadika fara main dekat depan rumah arwah nenek angkat fara. Disebabkan terlalu asyik bermain, kami pun mula bosan. Yela, dah taktau nak main apa dah. Tiba-tiba datang idea nak ajak kawan fara ni pergi rumah kawan kami lagi sorang. Kawan fara tu tanya, jauh ke tak. Fara cakap la, tak jauh mana pun. Kitorang pun terkedek-kedek la berjalan pergi sana. Jalan punya jalan, rasa macam jauh la pulak. Oh, baru teringat, selalu naik bas sekolah, memang la rasa dekat. Lintas jalan besar, naik bukit, fuhh, berpeluh-peluh. Akhirnya, sampai jugak ke rumah kawan kami tu. Dipendekkan cerita, masa kitorang tengah syok main, tiba-tiba bunyi guruh. Kawan fara ajak balik takut hujan. Kitorang pun mintak diri. Lepas lintas jalan besar, betul-betul hujan turun dengan lebatnya. Kitorang pun berlari la. Masa dekat dengan padang, ada kereta wira merah hon. Tengok-tengok, nenek kawan fara rupanya. Bila kitorang masuk kereta, terus kitorang kena bebel. Rupa-rupanya kitorang dah susahkan orang setaman cari kitorang. Arwah nenek angkat fara la perasan kitorang dah tade kat luar rumah. Jenuh ditanya orang sana sini. Dah semua pakat mencari. Haih. Masa tu rasa nyesal tak bagitahu dulu, tapi takleh nak watpe dah. Arwah cakap arwah akan repot jugak kat mama dengan abah. Aduh! Bila mama abah balik, fara kena rotan. Masa tu memang dah janji dengan diri, taknak buat camtu lagi ;)


Frazzo: Memang ingat sangat kejadian tu sampai dah besar panjang ni. Hee